Nehar Tüblek' le akrabalik derecemizi tam olarak bilmiyorum ama bildigim babam ve ailesinin de ayni zamanlarda Manastir'dan Istanbul Besiktas' a göc ettikleri ve onun babaannemi en az ablasi kadar yakin gördügü. Cocuklugum onunla gecti diyebilirim evlerimiz de yakin oldugu icin çok sik görüsürdük. Her yönüyle insani kendisine ceken bir yapisi vardi. Sevecenligi, hic eksilmeyen gülümsemesi, gülen gözleri ve o etkileyici ses tonu. Genelde büyüklerin yaninda oturmayi sevmeyen ben, o geldigindeki yerim hemen yani basi olurdu. Onun konusmasini dinlemek müthis keyif vericiydi. Sanirim ablasinin isitme problemi yüzünden gelen bir aliskanlikla yüksek sesle ve tane tane konusurdu. Yurt disina gittigi zamanlarda ablasini bize birakirdi. Yine bir ödül almak için gittigini bilmek bizi gururlandirirdi. Saçlarim kivircik oldugu için bana kivircik adini takmisti. Geldiginde "nerde benim kivircigim" dediginde dünyalar benim olurdu. Ben onun kivircigi o da benim Naar Amcamdi.

Kisisel sayfamda onun icin yazdigim bir yazi;

Web sayfami ilk hazirlamaya basladigim günlerde isten eve dönerken, web sayfam için defterimden yazi ve siir seçiyordum. Birden aklima seninle ilgili bir bölüm ekliyebilecegim geldi. Tam defteri kapatirken arka sayfalarinin arasinda gazeteden kesilmis bir küpür gördüm. Onu açtigimda bana bakan gözlerinle karsilastim. Öldügün gün gazetede seninle ilgili çikan bir yaziyi kesip saklamisim. Ne kadar etkilendigimi tahmin edersin. Çocukken bize gelislerini hatirliyorumda ne kadar sevinirdik. Özellikle ödül için yurt disina gittiginde dönüsünü dört gözle beklerdik. Mutlaka gelirken bizi sevindirecek bir seylerle gelirdin ve de hiç bir zaman unutmadigin çikolatanla. Bir gün seni ziyaret için çalistigin gazeteye gelmistim. Herkese yigenim diye beni tanistirdiginda ne kadar da gururlanmistim. Ne yazikki ben büyüyüp evden ayrilinca birbirimizden koptuk. O yüzden Nehar Amca kendimi hiç bir zaman affetmeyecegim.

Kivircigin

Esra Vagan Erdogan